Even voorstellen: Oltman Aukema, 60 jaar, hovenier en Paradigm enthousiasteling. De beste man is onze voorman op het Suikerunie terrein en heeft een sleutelrol in de ontwikkeling van het terrein. Hij is wel vaker vernoemd in vorige blogs, dus het werd tijd om hem in de spotlight te zetten.
Zou je iets over jezelf willen vertellen, Oltman? Hoe ben je door de jaren heen gevormd tot wie je nu bent?
Nou, mijn naam is Oltman Aukema, geboren in het prachtige Wolvega te Friesland. Ik heb op het moment een eigen hoveniersbedrijf waar een aantal mensen onder mij werken en ik ben dus ook voorman op het Suikerunie terrein!
Het ondernemen zat me altijd al in het bloed, aangezien mijn ouders ook een eigen bedrijf hadden toen ik klein was. Dit kwam echter niet altijd naar voren tijdens mijn school carrière. Ik heb de mavo afgemaakt, maar ben gestopt tijdens het doen van de havo. Ik was namelijk altijd met andere dingen bezig en dan voornamelijk in de buitenlucht. Daarnaast had ik ook weinig affiniteit met mijn klasgenoten en had ook andere interesses dan de “standaard scholieren”. Volgens mijn leraren had ik beter gepast op de ambachtsschool. Ik had echter al wel een idee in welke richting ik het zou willen zoeken, namelijk in de natuur. Veel specifieker werd het later pas. Ik ben uiteindelijk op mijn 16e uit huis gegaan en begon op mijn 17e met werken.
Op mijn 23e leerde ik mijn vrouw kennen. Ik werkte destijds in een bar. Niet lang daarna ging bij mij eindelijk het lampje branden. Ik had daarvoor ook al en grote interesse van hoe planten in elkaar steken, maar vanaf dat moment ben ik voor mezelf aan de slag gegaan als hovenier waarbij ik door particulieren en door de gemeente werd ingehuurd. Diezelfde gemeente vroeg ook of ik interesse had om mijn kennis door te geven door les te geven aan jongens en meisjes van de tuinbouwschool. Daarvoor heb ik een 6 jarige lerarenopleiding moeten doen, die ik in deeltijd afsloot. Aan het eind van dit traject was ik leraar op 33 jarige leeftijd. Ik kwam er na een tijdje les te hebben gegeven wel achter dat traditioneel lesgeven mij niet in de wieg gelegd was. Mijn inspiratie kwam uit het Finse schoolsysteem, waar met intrinsieke motivatie wordt gewerkt om zo te zorgen dat de studenten de vraag “Waarom leer ik eigenlijk” goed kunnen beantwoorden. Na 2 jaar was het dan ook zo dat ik uit het traditionele school wereldje stapte, o.a. vanwege het hiërarchische systeem binnen mijn school, teveel eiste van mijn collega’s en zelf ook teveel uren maakte.
Op mijn 35e dacht ik: ‘dit is voor mij het moment om mijn eigen bedrijf op te richten’. Daar ben ik eerst 4 jaar voor mezelf aan de slag gegaan en heb toen mijn eerste werknemers in mijn bedrijf opgenomen. Inmiddels werken er 16 mensen voor Oltmans Groen en ben ik ook weer les gaan geven in mijn vakgebied. Dit doe ik voornamelijk met mensen die moeite hebben om hun draai te vinden in onze samenleving.
Wat een geschiedenis! Je bent wel echt van ver gekomen. Nou zijn we wel erg benieuwd hoe je bij Paradigm terecht bent gekomen en hoe je betrokken bent geraakt bij het project op de Suikerunie. Kan je daar iets over vertellen?
Dat is eigenlijk best toevallig gegaan. Mijn dochter kreeg verkering met een van de oprichters van Paradigm. Daarvoor was techno altijd al in mijn leven, waardoor mijn dochters er ook al mee opgroeiden. Zo werd ik bij Paradigm zelf betrokken en werd de connectie snel gemaakt. Toen we een paar jaar verder waren en ik het festival van 2015 had bijgewoond had ik een aantal ideeën over hoe het beter kon. Dit sloeg voornamelijk op de veiligheid en de efficiëntie van materialen. Je zou kunnen zeggen dat de leraar weer in me omhoog kwam. Ik zat destijds in een klein vacuüm met het lesgeven (naast de werkzaamheden met mijn eigen bedrijf) en kon hier tijd voor maken. De interesse was er al van de muziek, evenals de connectie met het bedrijf. Daarnaast werd ik ook warm van het maatschappelijk belang van het project, de duurzaamheid en het respect voor de omgeving. Dit project was gewoon “anders” met betrekking op de aanpak. Daar ben ik sowieso altijd wel voor te porren.
Zo te horen ben je zelf ook intrinsiek gemotiveerd. Tof dat je er zo in staat! Hoe zien de dag-tot-dag bezigheden er verder voor je uit? Wat zijn je specifieke bezigheden binnen het terrein en er omheen?
Mijn rol is motiveren en organiseren. Ik ben praktisch aangelegd en zie eigenlijk altijd mogelijkheden in plaats van problemen. Dit slaat zowel op mensen als op projecten. Bij mensen vraag ik me altijd af: ‘wie kan wat? Wie is waar goed in?’ Ik help onze mensen eigenlijk een klein beetje op weg om zo zelf te ontdekken waar ze goed in zijn. Mijn ervaring in het hebben van een eigen bedrijf helpt mij hier ook erg goed bij. Een specifieke vaardigheid komt dan altijd naar boven. Vroeger leerde mijn vader mij schaken. Het vooruitdenken met je beslissingen, wat dus ook gebeurd in schaken, maak ik tijdens mijn werkzaamheden hier veel gebruik van. Ik ben altijd bezig met de volgende 1, 2 of 3 stappen. Ik krijg ook onwijs veel energie van de progressie in de mensen waar ik mee werk en door te zien dat projecten goed worden afgerond. Ik zie het eigenlijk ook helemaal niet als werken. Iedereen is namelijk altijd zichzelf en doen zich nauwelijks anders voor. Dat is ook een groot goed binnen onze groeiende community: acceptatie. Niemand veroordeeld elkaar en iedereen wordt in zijn/haar waarde gelaten. Zonder samenwerking zijn we immers nergens.
En wat zijn dan de hoogtepunten van deze functie voor je?
De planten zijn voor mij de rode draad. Ik heb hier, zoals ik eerder ook al zei, altijd al affiniteit mee gehad. Echte groene vingers, zeg maar! Dit was de basis van mijn bestaan en daar reageren mensen ook op. Verder is de bos stage ook echt iets om trots op te zijn. En de progressie van de mensen met wie je werkt geeft mij veel voldoening. Mijn taak wordt eigenlijk steeds minder groot, want iedereen van ons team pakt hun verantwoordelijkheden steeds beter op. En natuurlijk de eerder genoemde acceptatie mindset. Een beetje extra liefde naar elkaar toe kan in deze wereld geen kwaad!
Zo te horen ben je nog lang niet klaar met ons! Zou je met ons je toekomstplannen willen delen? Wat ben je van plan om te gaan doen voor jezelf en voor het terrein?
Na jaren me te hebben ingezet voor anderen vind ik dat ik zelf nu aan beurt ben. Ik wil graag fulltime kennis over brengen. Vanuit mijn bedrijf doe ik dit nu maar ik wil dit op den duur mijn volledige aandacht gaan geven. Daarnaast zie ik ook echt de community hier opbloeien, een plek maken waar je met zo weinig mogelijk vernielingen van de omgeving kan leven en je vrij kan voelen. Dat is het einddoel. Een plek creëren waar mensen zich thuis voelen en graag komen. Vroeger dacht ik altijd “ik moet dit en dat” met voornamelijk het belang van anderen in gedachten. Tegenwoordig ben ik alleen nog maar bezig met zaken waar ik nog invloed op kan uitoefenen en mensen leren om te gaan met de natuur en onze omgeving. Wat ons dit verder brengt valt nog te bezien, maar ik vind het nog lang niet saai!
